× سلام .ماندانا هستم.امیدوارم از این وبلاگ استفاده ی بهینه را ببرید.نظر یادتون نره.ممنون

آدرس وبلاگ من

elmerooz.goohardasht.com

آدرس صفحه گوهردشت من

goohardasht.com/mandanaa

لیست دوستان

noredin

mandanaمشاهده تمام دوستان

گروهای عضو شده

روان شناسي ، تست و هرچي ارزش دونستن داره

gunagun

mandana

تکواندوکاران

mandana مشاهده تمام گروهاي

لنفوم بورکیت

به گزارش پایگاه زیست شناسی ایران بر اساس تحقیقات جدید ،پروتئینی که توسط انگل مالاریا تولید می گردد می تواند نوع وخیمی از سرطان با نام لنفوم بورکیت را ایجاد کند. اگرچه لنفوم بورکیت بندرت به کشور های ثروتمند نیز مثل ایالات متحده خسارات وارد می کند ، ولی بیشتر بعنوان نوع بدخیمی از سرطان شایع در بین کودکان آفریقای مرکزی شناخته می گردد. در لنفوم بورکیت ، در محل گره های لنفاوی ، سلول های ایمنی سرطانی می شود که ممکن است دچار برآمدگی نماید. لنفوم بورکیت در مناطق محروم از کمک های پزشکی می تواند باعث مرگ گردد. دانشمندان معتقدند که ویروس اپشتین-بار (EBV) نیز می تواند ایجاد این بیماری رابنماید ، ولی در حالت طبیعی ، پس از ورود ویروس به بدن و ملحق شدن به DNA ، بصورت غیر فعال و در نتیجه بی ضرر می باشد. آرنود چن از موسسه کارولینسکا در استوکهلم ، سوئد ، و همکارانش بر روی پروتئین CIDR1 که توسط انگل مالاریا تولید می گردد ، مطالعه کردند که ممکن است عاملی برای فعال سازی ویروس اپشتین-بار باشد. این تیم تحقیقاتی در ظروف ازمایشگاه، سلول های ایمنی سالمی که از نظر آزمون ویروس اپشتین-بار مثبت بودند در معرض CIDR1 قرار دادند. در ظرفی متفاوت همان سلول ها را با پروتئین دیگری ازمایش کردند. در طی 3 روز مقدار EBV سلول های مجاور پروتئين مذكور 5 برابر نمونه دیگر بود. بعلاوه در همان ظرف حاوی CIDR1 تعداد سلول ها دو برابر شده بود. این تحقیق نشان داد که CDR1 می تواند عاملی برای تحریک ویروس اپشتین-بار باشد که آن خود سبب تولید انبوهی از سلول های ایمنی می گردد که لنفوم نام دارد. این تیم تحقیقاتی همچنین توضیح داد که چرا لنفوم بورکیت بین کودکان شایع است. به گفته چن �افراد بزرگسالی که یک بار مبتلا به مالاریا شده اند ، نسبت به آن ایمنی پیدا کرده اند لذا CIDR1 دیگر نمی تواند ویروس را فعال کند�. همچنین این دانشمند سوئدی می افزاید : بهترین راه برای مبارزه با لنفوم بورکیت شناسایی مناطق مالاریا خیز و مهار کردن این انگل می باشد. + نوشته شده در سه شنبه بیست و نهم خرداد 1386ساعت 11:55 قبل از ظهر توسط دبیر زیست شناسی | 5 نظر کشف سرنخ ژنتيکی منشا رشد اچ آی وی در انسان کشف سرنخ ژنتيکی منشا رشد اچ آی وی در انسان دانشمندان در "شورای تحقيقات پزشکی بريتانيا" دريافته اند که ميمون های موسوم به "ريسس" (rhesus) به کمک تنها يک ژن مخصوص که از آنها در مقابل ويروس ها محافظت می کند، مانع رشد و تکثير ويروس اچ آی وی در بدن خود می شوند. در بدن انسان ژنی معادل وجود دارد که بی نهايت به اين ژن در ميمون شباهت دارد، اما فعاليت اچ آی وی را سد نمی کند. دانشمندان در تست های آزمايشگاهی کشف کردند که تنها يک تغيير واحد در اين ژن انسانی ممکن است مانع توسعه اچ آی وی و بروز بيماری ايدز شود. نتايج اين تحقيقات در نشريه "Current Biology" چاپ شده است. دانشمندان از مدتی قبل می دانستند که آلوده کردن سلول های ميمون به اچ آی وی در آزمايشگاه بسيار دشوارتر از آلوده کردن سلول های انسان به آن است و اکنون پژوهشگران در شورای تحقيقات پزشکی بريتانيا (ام آر سی) علت آن را دريافته اند. آنها سرگرم مطالعه ژن هايی که می توانند ويروس ها را مسدود کنند بوده اند و به خصوص ژنی را يافته اند که به "رتروويروس"هايی (retrovirus) مانند اچ آی وی حمله می کنند. اين ژن "تريم 5" (Trim5) نام دارد اما تنها در غلبه بر ويروس اچ آی وی موجود در بدن "ريسس" موثر است. دکتر جاناتان استوی، سرپرست تيم محققان در اين رشته مطالعات، معتقد است که تنها يک تغيير واحد در اين ژن می توانست مانع آلوده شدن انسان به اچ آی وی شود. وی گفت: "انسان ها دارای يک ژن ضد رتروويروسی هستند. متاسفانه اين ژن تنها روی ويروس های موش و اسب کارگر است اما در مورد ويروس اچ آی وی نه." او افزود: "در مقابل، آن نسخه از ژن 'تريم 5' که در ميمون ريسس وجود دارد می تواند تکثير اچ آی وی و همچنين ساير ويروس ها را مسدود کند." "بنابراين يکی از نتيجه گيری های مطالعه ما اين است که اگر انسان وارث اين نوع خاص از ژن 'تريم 5' بود در آن صورت اپيدمی ايدز احتمالا هرگز روی نمی داد." دانشمندان موفق شده اند نوع انسانی اين ژن ضدويروسی را در آزمايشگاه دستکاری کنند. آنها با تغيير تنها بخشی از اين ژن - به طوری که به نمونه اين ژن در بدن ميمون شباهت پيدا کند - توانستند کاری کنند که سلول های انسان مانع تکثير اچ آی وی شود. آنها اکنون می خواهند راهی برای قرار دادن اين ژن اصلاح شده در بدن بيماران آلوده به اچ آی وی مثبت پيدا کنند تا سلول های آنها در برابر اين ويروس مقاوم شود. به گفته آنها اين کار ممکن است مانع ابتلای اين افراد به ايدز شود. حتی اگر آنها موفق نيز شوند، بعيد است که اين شيوه جايگزين شيوه های درمانی جاری شود، زيرا تکنيک هايی مانند ژن درمانی هنوز با خطرات زيادی همراه هستند. + نوشته شده در سه شنبه بیست و نهم خرداد 1386ساعت 11:47 قبل از ظهر توسط دبیر زیست شناسی | نظر بدهید مقاله حدود یک ماه بود که آپ نکرده بودم . ولی از امروز به طور مرتب آپ می کنم . از همه که نظر داده بودین متشکرم . فکر می کنم برای ابتدای کار بد نبود . اما پاسخ به پرسشی که آقای کاتبی پرسیده بودند . ایشون توضیحاتی درباره ی سلول های مریستمی خواسته بودند . باید بگم همون طور که خودتون عرض کرده بودید در کتاب های دبیرستان توضیحات زیادی در این باره داده نشده است . من هم مختصری درباره ی این سلول ها توضیح میدهم . سلول های مریستمی از سلول های بنیادی در تمام گروه های گیاهان ( نهانزادان آوندی ، بازدانگان و نهاندانگان ) منشاء میگیرند و از نظر خصوصیات شبیه سلول های بنیادی هستند و دارای هسته ی درشت و سیتوپلاسم زنده و فعالند . این سلول ها تمایز نیافته هستند و در هنگام رشد و نمو گیاه تبدیل به بافت های دیگر مانند پوست ، اپیدرم و استوانه ی مرکزی می شوند .مریستم های اولیه مسئول رشد طولی و مریستم های پسین مسئول رشد قطری ( عرضی ) در گیاهان می باشند . -------------------------------------------------------------------------------- ژنتیک اطلاعات اولیه علم ژنتیک یکی از شاخه‌های علوم زیستی است. بوسیله قوانین و مفاهیم موجود در این علم می‌توانیم به تشابه یا عدم تشابه دو موجود نسبت به یکدیگر پی ببریم و بدانیم که چطور و چرا چنین تشابه و یا عدم تشابه در داخل یک جامعه گیاهی و یا جامعه جانوری ، بوجود آمده است. علم ژنتیک علم انتقال اطلاعات بیولوژیکی از یک سلول به سلول دیگر ، از والد به نوزاد و بنابراین از یک نسل به نسل بعد است. ژنتیک با چگونگی این انتقالات که مبنای اختلالات و تشابهات موجود در ارگانیسم‌هاست، سروکار دارد. علم ژنتیک در مورد سرشت فیزیکی و شیمیایی این اطلاعات نیز صحبت می‌کند تاریخچه ژنتیک علم زیست شناسی ، هرچند به صورت توصیفی از قدیمی‌ترین علومی بوده که بشر به آن توجه داشته است. اما از حدود یک قرن پیش این علم وارد مرحله جدیدی شد که بعدا آن را ژنتیک نامیده‌اند و این امر انقلابی در علم زیست شناسی بوجود آورد. در قرن هجدهم ، عده‌ای از پژوهشگران بر آن شدند که نحوه انتقال صفات ارثی را از نسلی به نسل دیگر بررسی کنند. ولی به دو دلیل مهم که یکی عدم انتخاب صفات مناسب و دیگری نداشتن اطلاعات کافی در زمینه ریاضیات بود، به نتیجه‌ای نرسیدند. اولین کسی که توانست قوانین حاکم بر انتقال صفات ارثی را شناسایی کند، کشیشی اتریشی به نام گریگور مندل بود که در سال 1865 این قوانین را که حاصل آزمایشاتش روی گیاه نخود فرنگی بود، ارائه کرد. اما متاسفانه جامعه علمی آن دوران به دیدگاهها و کشفیات او اهمیت چندانی نداد و نتایج کارهای مندل به دست فراموشی سپرده شد. در سال 1900 میلادی کشف مجدد قوانین ارائه شده از سوی مندل ، توسط درویس ، شرماک و کورنز باعث شد که نظریات او مورد توجه و قبول قرار گرفته و مندل به عنوان پدر علم ژنتیک شناخته شود. در سال 1953 با کشف ساختمان جایگاه ژنها از سوی جیمز واتسون و فرانسیس کریک ، رشته‌ای جدید در علم زیست شناسی بوجود آمد که زیست شناسی ملکولی نام گرفت . با حدود گذشت یک قرن از کشفیات مندل در خلال سالهای 1971 و 1973 در رشته زیست شناسی ملکولی و ژنتیک که اولی به بررسی ساختمان و مکانیسم عمل ژنها و دومی به بررسی بیماریهای ژنتیک و پیدا کردن درمانی برای آنها می‌پرداخت ، ادغام شدند و رشته‌ای به نام مهندسی ژنتیک را بوجود آوردند که طی اندک زمانی توانست رشته‌های مختلفی اعم از پزشکی ، صنعت و کشاورزی را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.

یکشنبه 10 فروردین 1387 - 5:59:47 PM